Tekfen Filarmoni Orkestrası &Daniel Müller-Schott

47. İstanbul Müzik Festivali, 11-30 Haziran tarihleri arasında müziğe ve şehre farklı bakışlar sunuyor.

Aziz SHOKHAKIMOV, şef
Daniel MÜLLER-SCHOTT, viyolonsel 

Modest Mussorgsky (düz. arr. N. Rimsky-Korsakov)
Çıplak Dağda Bir Gece
Dmitri Shostakovich
Viyolonsel Konçertosu No. 1 Mi bemol Majör, op. 107
Pyotr Ilyich Tchaikovsky
Senfoni No. 6 Si minör, Op. 74

Arayla 100’ sürer.

New York Times’ın “yakıcı tekniğe sahip korkusuz bir icracı” olarak tanımladığı Daniel Müller-Schott, son yılların en çok ses getiren şeflerinden Aziz Shokhakimov yönetimindeki Deutsches Symphonie-Orchester Berlin ile kaydettiği Kasım 2018 tarihli albümünde Çaykovski’den Rimsky-Korsakov’a Rusya’da müzikal bir yolculuğa çıkıyordu. Shokhakimov’u şimdi de sanat direktörü olduğu Tekfen Filarmoni Orkestrası eşliğinde Müller-Schott ile tekrar bir araya getiren bu festival konserinde sanatçılar, müzikal yolculuklarına Şostakoviç ile devam ediyorlar.

Günümüzün en revaçta viyolonselcilerinden biri olan Daniel Müller-Schott, 2018 sonbaharında Almanya’nın Birleşme Günü kutlamaları kapsamında Berlin’de 500.000 dinleyici önünde konser verdi. Bu sezon boyunca Zürih Tonhalle, İngiliz Kraliyet Filarmoni, Dallas Senfoni, St. Louis Senfoni, İspanyol Radyo Televizyon Senfoni dahil, çeşitli orkestralar eşliğinde vereceği konserlerin yanı sıra resital ve oda müziği turneleriyle Asya’dan Amerika’ya dünyayı dolaşıyor ve Carnegie Hall’da Anne-Sophie Mutter ve Lambert Orkis ile Currier’in piyanolu üçlüsünün dünya prömiyerini gerçekleştiriyor. Geçtiğimiz yazı BBC Proms, Schleswig-Holstein, Menton, Schubertiade gibi festivallerde geçiren viyolonselci bu yaz ise Mecklenburg-Vorpommern Festivali’nin sanat direktörlüğünü üstlenecek.

Farklı kültürler arasındaki ilişkileri geliştirmek, barış adına ortak bir dil yaratmak amacıyla 1992 yılında kurulan Tekfen Filarmoni Orkestrası, nam-ı diğer “3 Denizin Sesi”, Karadeniz, Hazar Denizi ve Doğu Akdeniz bölgelerindeki 23 ülkeden gelen müzisyenlerden oluşuyor.

Şostakoviç’in, 1950’lerde pek rastlanmayan bir biçimde, Romantik tutkuyu Klasik denge ile birleştirdiği ve dinleyicilerle dolaysız ve içten bir bağ kurduğu konçertosu büyük coşkuyla karşılanmıştı. Konserin ikinci yarısında seslendirilecek Çaykovski’nin “bestelediğim en iyi şey” dediği son senfonisi ise festivalin Var Olmanın Karanlığı, Var Olmanın Aydınlığı temasına gönderme yapıyor. Ölüme dair olmakla birlikte bestecinin kudretini kanıtlar nitelikte güvenli ve enerjik bir eser olan 6. Senfoni, yaşam gücü ile fiziksel ve duygusal çöküşe doğru kaçınılmaz gidiş arasındaki mücadele hakkında ve aslında her birimizi anlatıyor.