Vakit Tamam Abbas

Cahit Sıtkı Tarancı’nın “Abbas” öyküsünden yola çıkılarak oyunlaştırılmıştır. Birliğine gittiğinde bölük yazıcısından künye defterini isteyen Cahit Sıtkı, kendisine emir eri seçmek için sırayla isimlere bakarken birden bir isim dikkatini çeker. Abbas oğlu Abbas… Bu isim şairimizi çocukluk günlerine götürür ve büyükannesinden dinlediği bir masalı anımsatır. Abbas bugün İstanbul’a gelmiş ve hem Beşiktaşlı sevgiliyi aramakta hem de komutanını yad etmektedir. “Abbas’a fonetik olarak ne kadar da yakın Atlas… Atlas’ın öyküsü iyi insan olma lanetini getirmiştir başımıza. Abbas’ın öyküsü de iyi insan olma yükünü ve ancak bu yükle var olabilmesini anlatır. Sevgi eksikliğiyle büyüdüğümüzü kabul edersek, hepimiz o eksikliği gidermek için kendimizden daha fazla karşı tarafı mutlu etmiyor muyuz? Aman sevgisi azalmasın diye sevdiklerimizi, hediyelere, bazen de sıkacak kadar aşırı ilgi ile elimizde tutmaya çalışmıyor muyuz? Var olabilmek için bir metaya, bir insana ya da bir fikre sığınmıyor muyuz peki? O halde bu oyun; sana, bana, ona, yani; Tüm Abbaslara…” Şükrü Veysel Alankaya